Opgroeien bij één ouder

Het opgroeien bij één ouder laat in 100 situaties 100 verschillende verhalen zien. Elke ouder gaat anders om met de situatie waardoor een alleenstaand ouderschap is ontstaan. Want deze lopen nogal uit een. En elk kind reageert anders op een gebeurtenis waardoor dit is ontstaan, want ieder kind is anders.

Omgaan met lastige dingen

Hoe kinderen ook verschillen, ze zijn emotioneel flexibel. Vanuit hun basis zullen ze uit zichzelf leren omgaan met de nieuwe situatie. Daarvoor creëren ze gedrag dat het meest dichtbij hun aard ligt. Dat het in de overgangsperiode even lastig kan zijn spreekt voor zich. Emotionele reacties worden dan wat zichtbaarder. Het ene kind kan zich gaan terugtrekken, dan ander gaat juist meer ‘aan je hangen’. Daar waar het ene kind de afwasmachine gaat leegruimen om mama of papa te helpen, zal het ander kind zich meer gaan afzetten omdat het boos is over wat er is gebeurd. Ieder kind heeft zijn eigen manier om om te gaan met ‘als je moeder of vader alleenstaande ouder wordt’.

1 stap vooruit = 3 stappen terug

Binnen de wenperiode laten kinderen meestal gedrag zien dat ze hadden toen ze jonger waren. Voor jonge kinderen geldt dat nare dromen kunnen terugkomen, in bedplassen en soms moeten de spoken onder het bed verjaagd worden. Voor oudere kinderen zal je zien dat wat ze eerst heel goed konden doen dat dat ineens minder goed lukt of meer inspanning vraagt. Dat stukje ‘terug’ in ontwikkeling is even terug naar het moment van veiligheid in de kinderbasis. Als het daar lang genoeg heeft getoefd kan het door in de nieuwe setting. Eenmaal gewend komt er ook weer een gevoel van veiligheid in de nieuwe situatie. De wenperiode is voorbij en zal het zelf vormgaan geven aan de nieuwe situatie. Zo zijn er kinderen die bijvoorbeeld de ‘vader in huis’-rol op zich gaan nemen. Met kopjes thee voor mama op bed. Zo zijn er kinderen die de ‘moeder’-rol op zich gaan nemen en meer gaan zorgen. Ieder kind zoekt naar zijn eigen plek en uitingsvorm in deze nieuwe situatie. Dat is zijn of haar manier om er mee om te gaan. Na verloop van tijd kan hier ook weer verandering in komen waarin je ziet dat kinderen weer meer kind worden ipv de plek van de andere ouder in te nemen.

Niet wat maar HOE jij doet wordt de basis van je kind

Wat zo mooi is dat alle kinderen, of ze nu opgroeien bij 1 ouder of 2 ouders... Kinderen luisteren niet naar wat je zegt, kinderen doen wat je doet. Kinderen zien HOE jij omgaat met de situatie en welk gedrag daaruit voortkomt. Dát wordt hun nieuwe eik-punt dat ze nog jaren met zich meenemen. Dit zie je ook zo goed terug in de ervaringsverhalen van de kinderen-nu-volwassene in dit artikel. ‘Mijn vader nam het reilen en zeilen op zich’, ‘Mijn moeder is een doorzetter’, ‘Mijn moeder is een sterke vrouw’. Dit zijn geen uitspraken van de vaders of moeders zelf. Dit is het beeld van de kinderen over een moeder of een vader en hoe deze in een langere periode is omgaan het de verandering. Deze indrukken zullen een baken worden van hoe zij later in hun leven omgaan met ‘de lastige dingen’ die spelen in hun leven.